หนึ่งในบทความก่อนหน้าของเรากล่าวไว้ว่า การเสพติดกัญชาเป็นเรื่องจริง เพราะกัญชาสามารถเสพติดได้ และนำไปสู่ภาวะความผิดปกติของการใช้กัญชา
เช่นเดียวกับการพึ่งพาสารเสพติด การหยุดใช้อย่างกะทันหันอาจทำให้ผู้ใช้เกิดอาการขาดยาได้เช่นกัน
หากคุณใช้กัญชาอย่างหนักและเรื้อรัง คุณอาจมีอาการถอนกัญชาซึ่งขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ เช่น อัตราเผาผลาญพลังงาน, ความแรงของกัญชา, ประสบการณ์การใช้, ความเครียดในชีวิต, บุคลิกภาพ และสุขภาพจิต ทำให้อาจมีอาการตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงรุนแรง และทำให้รู้สึกไม่สบายได้นาน 4-5 สัปดาห์ หรืออาจนานกว่านั้น
ในบทความนี้ เราจะพูดถึงกลุ่มอาการถอนกัญชา (Cannabis Withdrawal Syndrome : CWS) โดยให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับคำจำกัดความ, อาการทั่วไป และกลยุทธ์ในการจัดการ
เพื่อเป็นการอธิบายเรื่องการใช้กัญชาให้ละเอียด Weed Review จะช่วยให้คุณตัดสินใจอย่างชาญฉลาดเกี่ยวกับการบริโภค และช่วยเหลือผู้ใช้งานที่อาจมีอาการถอนกัญชาได้
Cannabis Withdrawal Syndrome หรือ อาการถอนกัญชา หมายถึง กลุ่มอาการทางร่างกาย, จิตใจ และอารมณ์ ที่สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อผู้ใช้กัญชาพยายามลดหรือหยุดการบริโภคอย่างกะทันหัน และถือเป็นเรื่องที่พบได้ในหมู่ผู้ที่ทุกข์ทรมานใจจากการใช้กัญชาอย่างผิดปกติ หรือการเสพติดกัญชา
สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อร่างกายและสมองต้องปรับตัวจากการขาดสาร Cannabinoids ซึ่งเป็นสารประกอบที่พบได้ในกัญชา
จากข้อมูลจิตเวชศาสตร์ออนไลน์ กลุ่มอาการถอนกัญชาส่งผลกระทบต่อผู้ใช้งานทั่วไปประมาณเกือบครึ่งของผู้คนทั้งหมด
แต่นี่หมายความว่า ผู้ใช้กัญชาทุกคนที่หยุดเสพกัญชาจะต้องมีอาการถอนกัญชาหรือไม่? อาจจะไม่
ประสบการณ์ถอนกัญชาอาจแตกต่างกันไปในแต่ละคน และไม่ใช่ว่าทุกคนที่หยุดใช้กัญชาจะต้องมีอาการนี้เสมอไป
ความถี่และความรุนแรงของการใช้กัญชาเกิดจากปัจจัยส่วนบุคคล ซึ่งมักเชื่อมโยงกับความรุนแรง และโอกาสเกิดอาการถอนยา
กัญชา ประกอบด้วยสารเคมีหลายชนิด รวมถึง Tetrahydrocannabinol (THC) ซึ่งออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท
เมื่อบริโภค THC เข้าไป สารตัวนี้จะทำปฏิกิริยากับตัวรับ Cannabinoid ในสมอง โดยเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวข้องกับระบบความรู้สึก, ความทรงจำ และแรงบันดาลใจ ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้นำไปสู่การปลดปล่อย Dopamine (โดปามีน) ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทที่เกี่ยวข้องกับความสุขและความรู้สึก ที่ส่งผลให้ผู้คนรู้สึกร่าเริงและผ่อนคลายขึ้น
สมองสามารถพัฒนาความทนทานต่อผลของ THC เมื่อใช้กัญชาเป็นประจำและความทนทานจะเกิดขึ้นเมื่อมีความต้องการสาร THC ที่สูงขึ้น เพื่อให้ได้ผลตามที่ต้องการ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ร่างกายของคุณจะไวต่อกัญชาน้อยลง
การใช้กัญชาอย่างต่อเนื่องและใช้อย่างหนัก จะนำไปสู่การเสพติดได้ ซึ่งสมองจะมีการปรับให้เข้ากับการมีอยู่ของสาร THC และทำให้เกิดการเสพติด ผู้ใช้อาจพบอาการถอนกัญชา เนื่องจากสมองและร่างกายเกิดการปรับตัวจากการขาดสาร THC เมื่อเลิกใช้ หรือลดการใช้กัญชา
ในระหว่างการถอนกัญชา การเปลี่ยนแปลงของสารเคมีในระบบประสาทเกิดขึ้นในขณะที่สมองปรับสมดุลตัวเองใหม่ โดยปราศจากอิทธิพลของสาร THC การขาดสาร THC อย่างกะทันหัน อาจส่งผลให้ระดับโดปามีนลดลง และนำไปสู่ความรู้สึกแย่ ๆ หรือทำให้ความสุขลดลง
สารสื่อประสาทอื่น ๆ เช่น Serotonin (เซโรโทนิน) และ Norepinephrine (นอร์อิพิเนฟริน) อาจทำให้ได้รับผลกระทบเช่นกัน สิ่งนี้ส่งผลให้อารมณ์แปรปรวนและเกิดความวิตกกังวล การเปลี่ยนแปลงทางเคมีของระบบประสาทระหว่างการถอนยา สามารถทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น ความรู้สึกหงุดหงิด, การนอนหลับที่ผิดปกติ, ความอยากอาหารลดลง หรือความรู้สึกโหยหิว
อาการของการถอนกัญชา สามารถแบ่งเกณฑ์ตามการวินิจฉัยและสถิติความผิดปกติทางจิต ซึ่งอ้างอิงจากคำแนะนำฉบับที่ห้า (DSM-5)
อาการเหล่านี้อาจเกิดขึ้นภายใน 1 สัปดาห์หลังจากมีการหยุดใช้กัญชา และอาการอาจคงอยู่เป็นเวลา 4-5 สัปดาห์หรือมากกว่านั้น ซึ่งอาการทั่วไป ได้แก่ :
| อาการทางกาย | อาการทางจิต |
|---|---|
| ปวดหัว | ความกังวลใจ หรือความวิตกกังวล |
| คลื่นไส้ / ปัญหาระบบทางเดินอาหาร | ความหงุดหงิด, ความกดดัน, ความโกรธ |
| เหงื่อออก | อารมณ์หดหู่ |
| อาการสั่น | ความร้อนรน |
| อาการปวดท้อง | นอนหลับยาก |
| รบกวนการนอนหลับ / นอนไม่หลับ | |
| ความอยากอาหารลดลง / น้ำหนักลด | |
| ความเมื่อยล้า / ความง่วง |
ตามเกณฑ์ DSM-5 บุคคลจะถูกวินิจฉัยว่าเป็น CWS เมื่อแสดงอาการเหล่านี้ตั้งแต่ 3 อย่างขึ้นไปภายในสัปดาห์แรกหลังเลิกกัญชาแบบกะทันหัน
ระยะเวลาของอาการถอนกัญชาจะแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล จึงไม่มีกรอบเวลามาตรฐานที่ชัดเจน
หลังจากการใช้งานกัญชาครั้งสุดท้าย ร่างกายอาจใช้เวลาถึง 1 เดือนในการกำจัดกัญชาออกจากระบบร่างกายอย่างสมบูรณ์
โดยทั่วไปแล้ว อาการทางร่างกายมักจะลดลงภายใน 1 หรือ 2 สัปดาห์ ในขณะที่อาการทางจิตและอารมณ์อาจคงอยู่เป็นเวลากว่า 30 วันหรือหลายเดือนในบางกรณี แต่ไม่ได้หมายความว่าบุคคลนั้น ๆ จะมีอาการตลอดเวลา
อาการส่วนใหญ่อาจหายไปภายใน 2 สัปดาห์แรก หลังจากนั้นความรุนแรงของ CWS จะค่อย ๆ ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป
ความรุนแรงและระยะเวลาของอาการขาดยาอาจได้รับอิทธิพลจาก 5 ปัจจัยหลัก ดังต่อไปนี้:
ความถี่และระยะเวลาการใช้กัญชา มีบทบาทสำคัญในการกำหนดความรุนแรงของอาการถอนกัญชา
ผู้ที่ใช้กัญชาทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปริมาณมาก และติดต่อกันนานกว่า 1-2 เดือน มีแนวโน้มที่จะมีอาการถอนกัญชา เมื่อพวกเขาหยุดใช้หรือลดการใช้ในทันที เนื่องจากการใช้กัญชาอย่างหนักเป็นประจำ สามารถพัฒนาความทนทานและทำให้เกิดการเสพติดได้ เพราะสมองและร่างกายยังต้องพึ่งพาสาร Cannabinoids
ความเข้มข้นของกัญชาที่บริโภค โดยเฉพาะปริมาณ THC (tetrahydrocannabinol) อาจส่งผลต่อความรุนแรงของอาการถอนยา สายพันธุ์กัญชาที่มีความเข้มข้นของ THC สูงมีแนวโน้มที่จะนำไปสู่อาการถอนยาที่รุนแรง เมื่อเทียบกับสายพันธุ์ที่มีระดับ THC ต่ำกว่า
นอกจากนี้ การใช้ผลิตภัณฑ์กัญชาเข้มข้น เช่น น้ำมันหรือสารสกัดกัญชา อาจส่งผลให้เกิดอาการถอนยาที่รุนแรง เนื่องจากฤทธิ์ยาที่สูงกว่า
ปัจจัยหลายอย่างอาจส่งผลต่อระยะเวลาและความรุนแรงของอาการถอนกัญชา
ความบกพร่องทางพันธุกรรม สุขภาพโดยรวม และภาวะสุขภาพจิต เหล่านี้ล้วนมีบทบาททั้งสิ้น เช่น ผู้ที่มีประวัติความผิดปกติทางสุขภาพจิตอาจมีอาการทางจิตรุนแรงขึ้นระหว่างการถอนยา นอกจากนี้ ปัจจัยต่าง ๆ เช่น อายุ, เมแทบอลิซึม และความยืดหยุ่นทั่วไป การตั้งค่าทางสังคมยังสามารถมีอิทธิพลต่อระยะเวลาและความรุนแรงของอาการ
ระยะเวลาการใช้กัญชา ส่งผลต่อระยะเวลาและความรุนแรงของอาการถอนได้ โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่ใช้กัญชาเป็นประจำทุกวัน เป็นเวลานานหลายเดือนหรือหลายปี อาจมีอาการถอนที่ยาวนานและรุนแรงขึ้น เมื่อเทียบกับผู้ที่ใช้กัญชาระยะสั้น
ความพร้อมของเครือข่ายสนับสนุนและกลยุทธ์ในการเผชิญกับปัญหา อาจส่งผลต่อประสบการณ์ในการถอนกัญชาได้ ผู้ที่สามารถเข้าถึงเพื่อน, ครอบครัว หรือความช่วยเหลือจากมืออาชีพในระหว่างกระบวนการถอน อาจช่วยจัดการกับอาการ และรับมือกับความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการเลิกกัญชาได้ง่ายขึ้น
สิ่งที่จะกล่าวถึงด้านล่างนี้ เป็นไทม์ไลน์ทั่วไปของอาการถอนกัญชา
ไม่มีวิธีการรักษาอาการถอนกัญชาที่ได้รับอนุญาต หากคุณพร้อมที่จะเลิกกัญชา คุณอาจปรึกษาแพทย์ เพื่อขอคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญหรืออาจลองทำสิ่งต่อไปนี้:
ค่อย ๆ ลดความถี่ และปริมาณของกัญชาที่บริโภค ซึ่งจะช่วยลดความรุนแรงของอาการถอนได้
วิธีการนี้ช่วยให้ร่างกายและสมองค่อย ๆ ปรับตัวเมื่อไม่มีสาร Cannabinoids การลดลงของการใช้กัญชาในช่วงเวลาหนึ่งอย่างช้า ๆ จะช่วยลดอาการถอนกัญชาได้
สิ่งสำคัญคือ ต้องวางแผนการนี้เฉพาะบุคคล และกำหนดเป้าหมายที่ควรทำได้ในแต่ละสถานการณ์ ซึ่งสามารถทำได้โดยการขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ
การล้างพิษ หรือ การดีท็อกซ์ (Detox) เป็นขั้นตอนสำคัญในการจัดการกับการติดกัญชา
คุณสามารถทำดีท็อกซ์ด้วยตัวเองได้ที่บ้าน โดยทำตามการรักษาตามธรรมชาติหรือภายใต้การดูแลของผู้ดูแล การดูแลทางการแพทย์ช่วยรับประกันความปลอดภัยและความสะดวกสบายระหว่างการดีท็อกซ์ได้ โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพจะจัดหายาที่จำเป็นและติดตามสัญญาณสำคัญต่าง ๆ
ทั้งนี้ ทั้งนั้น ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตาม แนะนำให้คุยกับแพทย์ก่อน
การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต สามารถช่วยจัดการอาการถอนกัญชาได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
การออกกำลังกายเป็นประจำ, ทานอาหารที่มีประโยชน์ และการนอนหลับให้เพียงพอ สามารถช่วยปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีโดยรวม และลดผลกระทบของอาการถอนกัญชาได้
การฝึกเทคนิคในการจัดการความเครียด เช่น การเจริญสติ, การทำสมาธิ และการฝึกหายใจลึก ๆ ก็มีประโยชน์เช่นกัน การมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ช่วยให้เกิดอาการผ่อนคลาย เช่น การทำงานอดิเรก หรือการใช้เวลากับธรรมชาติ สามารถช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ และช่วยจัดการกับอาการได้ดีขึ้น
ยาบางชนิด เช่น Dronabinol, Nabiximols, Gabapentin และ Zolpidem อาจช่วยจัดการกับอาการขาดยา เช่น ความวิตกกังวลหรือปัญหาการนอนหลับ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือ ต้องปรึกษาแพทย์ก่อนใช้ยาเหล่านี้ เนื่องจากยาเหล่านี้ยังอยู่ในระหว่างการวิจัย เพื่อใช้รักษาอาการเสพติดกัญชา
ในทำนองเดียวกัน สาร CBD (Cannabidiol) ก็อาจใช้เป็นยารักษาอาการเสพติดกัญชาได้
โปรแกรมการฟื้นฟูและความช่วยเหลือจากภายนอก เป็นทรัพยากรที่มีค่าสำหรับการจัดการการเสพติดกัญชา
โปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยใน ช่วยส่งเสริมการรักษาได้ดี ซึ่งสิ่งนี้ประกอบไปด้วยการบำบัด, การให้คำปรึกษา และการสนับสนุนจากบุคลากรทางการแพทย์ จึงเหมาะสำหรับการเสพติดที่รุนแรง หรือเกิดความผิดปกติทางสุขภาพจิตร่วมด้วย และอาจเกี่ยวข้องกับคลินิกบำบัดผู้เสพติดกัญชา ซึ่งต้องมีค่าใช้จ่าย
ส่วนโปรแกรมผู้ป่วยนอกจะมีความยืดหยุ่น จึงช่วยให้ผู้ป่วยสามารถเข้ารับการรักษาได้ในขณะที่ยังคงดำเนินกิจวัตรตามปกติ การให้คำปรึกษา, การบำบัด และกลุ่มสนับสนุน เช่น Marijuana Anonymous ได้เสนอการประชุมแบบส่วนตัวและแบบกลุ่ม เพื่อจัดการกับปัจจัยพื้นฐาน, พัฒนากลยุทธ์การเผชิญหน้ากับปัญหา และส่งเสริมชุมชนที่สนับสนุนสำหรับการฟื้นฟูนี้
การถอนกัญชา เป็นปรากฏการณ์ที่สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อผู้คนหยุดหรือลดการใช้กัญชา มันมีผลกระทบต่อร่างกาย, จิตใจ และอารมณ์ ซึ่งอาจแตกต่างกันไปตามระยะเวลาและความรุนแรง แม้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีอาการถอนกัญชา แต่ผู้ใช้เป็นประจำและผู้ใช้จำนวนมาก ก็มักจะมีอาการที่เด่นชัด ดังนั้น จึงควรปรึกษาแพทย์หากเกิดอาการที่ยากต่อการจัดการ
การทำความเข้าใจเกี่ยวกับการถอนกัญชาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ที่ต้องการเลิกใช้กัญชา หรือคนรอบข้างที่ดูแลผู้ที่เสพติดกัญชา กลยุทธ์ในการจัดการอาจเริ่มต้นจากการค่อย ๆ ลดปริมาณการใช้, การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต และการขอความช่วยเหลือจากมืออาชีพผ่านโปรแกรมการฟื้นฟู, การให้คำปรึกษา และกลุ่มผู้สนับสนุน
